سفارش تبلیغ
صبا ویژن
رحمت خدا، حاملان قرآن را فرا گرفته استو آنان به نور خداوند ـ عزّوجلّ ـ پوشیده شده اند. ای حاملان قرآن ! با بزرگداشتِ کتابش با خدا دوستی کنید، تا شما را بیشتردوست بدارد و شما را محبوب خلقش گرداند. [رسول خدا صلی الله علیه و آله]

یاس یاسین و سیره و سخن آسمانی

یاس بوی مهربانی می دهد

عطر دوران جوانی می دهد

یاس ما را رو به پاکی می برد

رو به عشق اشتراکی می برد

یاس مثل عطر پاک نیت است

یاس استنشاق معصومیتست

یاس را آیینه ها رو کرده اند

یاس را پیغمبران بو کرده اند

یاس بوی حوض کوثر می دهد

عطر اخلاق پیمبر می دهد(12)

فاطمه زهرا(س) بانویی آگاه به مبانی اسلام و آشنا به اصول اخلاقی بود. او که با آیات قرآن و حلاوت آن در تلاوت، تفکر و تأمل خویش مأنوس بود و از سیره و سخن رسول اللّه نسبت به اخلاق الهی و پسندیده آگاهی داشت، از آغاز طفولیت نمونه ای کامل و اسوه ای برجسته برای همگان بود. اطلاعات بیکران آن پاک بانو نسبت به ارزشهای اصیل اخلاق و آداب(13) و شناخت ژرف اخلاقیات به عنوان بخش عظیمی از معارف دین در چهره ها و نمودهای گوناگون(14)، نگاهی همه سویه و پروسعت در این باره به وی بخشیده بود، به گونه ای که در سیره و سخن او، دهها نکته درس آموز و معرفت آفرین دیده می شود که برای شیفتگان تهذیب و تربیت ره توشه هایی ارزشمند و جاودان خواهد بود. با هم برخی از این گلواژه های معرفت را می نگریم:

1. اخلاق اجتماعی

گستره پروسعت جامعه گرچه همانند اقیانوسی بی کران می نماید و از ابهتی چشمگیر و خیره کننده برخوردار است اما مناسبات اجتماعی و نیازهای افراد به همدیگر، این اقیانوس را به صورت دریاها، نهرها، جویبارها و برکه ها می سازد و ضرورت نشست و برخاستها و رفت و آمد انسانها را بیشتر و بیشتر می سازد. آنچه تراکم بسیار این شیوه را با نسیم سلامت و شیرینی و حلاوت همراه می سازد؛ اخلاق اجتماعی است. بی شک این اخلاق چون از بارش آسمان عصمت فرو بارد و در آغوش جان انسانها نشیند، تأثیری بسیار والا و حتی مقدس بر جای خواهد گذارد.

سیمای منبسط یا چهره گشاده که «خوشرویی» نام دارد، کیمیایی بس گرانبهاست که در صحنه های گوناگون زندگی و در بین انسانهای مختلف با هر سلیقه و مذهب و مکتب کارآمدی فراوان دارد و در سخنان معصومان درود خداوندی بر آنان باد به طور پی در پی بدان تأکید شده است.

دخت آفتاب، فاطمه زهرا(س) در سخنی کوتاه، بلندای این حقیقت را این گونه ترسیم نموده است که: «بِشر فی وجه المؤمن یوجبُ لِصاحبه الجنّة و بشرٌ فی وجه المعاند المعادی یقی صاحبه عذاب النار»؛(15)

پاداش خوشرویی در برابر مؤمن بهشت است و خوشرویی با دشمن انسانهای ستیزه جو انسان را از عذاب آتش باز می دارد.

بیان معیار بنیادین در گشادگی چهره و گاه لبخند زیبا به هنگام روبه رو شدن با افراد در سخن آن بانو، نشانگر هدفمند بودن گفتگوها و دید و بازدیدهای انسانهای دین باور است. از این رو به کارگیری این شیوه برای گروهی پاداشی چون بهشت به دنبال دارد و برای پاره ای آتش دوزخ فراهم می سازد. بی شک چنین ملاک که در اصول مکتب و ارزشهای مذهب برای خداجویان ترسیم شده است ما را از واژگونی اهداف که ثمری جز خوش بودن و شاد گشتن با هر کس و به هر صورت می رهاند و احترام و بزرگداشت افراد را در چارچوب پای بندی آنان به مذهب ارایه می دهد.