عشق کعبه
نامت ای «کعبه » همیشه به لبم *** ز آتش هجر تو در تاب و تبم
عشقت انداخته سوزی به دلم *** که گواه است بر آن دود لبم
من به آهنگ «حجازی » همه شب *** به سماع و می و رقص و طربم
کی به سر منزل مقصود رسم *** من که از قافله یک ره عقبم
کی به «میقات» کنم «نیت» پاک *** تا در اندیشه سیم و ذهبم
کی به تن «جامه احرام» کنم *** تا که پابست لباس و لقبم
کی به «لبّیک» دو لب باز کنم *** تا که آلوده لهو و لعبم
کی سبکبار کنم «سعی» و «طواف» *** من که حمال حطام و حطبم
کی به «ذی حجه» روم زی «عرفات» *** من که نشناخته طی شد رجبم
کی «افاضه» کنم از دشت «وقوف» *** من که عاجز ز طی یک وجبم
کی به «مسلخ» بکنم «ذبح» عظیم *** تا ذبیح شهوات و غضبم
«نُسک» و «بیتوته» و «رمی جمرات» *** در «منا» گر که کنم در عجبم
کی گذر از سر و از حلق کنم *** تا ز «حلق» سر و مو در تعبم
کی شوم مست می «زمزم» دوست *** من که سرمست شراب عنبم
گر به «خال سیه»ت بوسه زنم *** شکر توفیق شود روز و شبم
بر درت هر چه زدم کس نگشود *** تا که بستم در نام و نسبم
