فال گیری

سؤال: زنان یا مردانی در کنار خیابان ها و پیاده روها نشسته و برای مردم فال می گیرند و از گذشته و آینده خبر می دهند، آیا کار آنها مشروعیت دارد؟ و پول دادن به آنها جایز است؟

حضرت آیه الله خامنه ای:

کهانت حرام است.

حضرت آیه الله مکارم شیرازی:

کار آنها اشکال دارد و نباید پولی به آنها داد.

حضرت آیه الله بهجت:

مشروعیت ندارد.

حضرت آیه الله صافی گلپایگانی:

عمل مذکور جایز نیست و پول دادن در مقابل آن تضییع مال و گرفتن پول هم اکل مال به باطل و حرام است.

حضرت آیه الله تبریزی: فال اعتبار ندارد و اگر مشتمل بر کذب باشد حرام است و نمی شود به عنوان اجرت به آنها پول داد

پرسش مهم در این رابطه این است که: آیا برقراری روابط عاطفی و احساسی بین دو جنس مخالف- دختر و پسر- مفید است یا مضرّ؟ و به طور کلی دیدگاه قرآن کریم و عقل و منطق در این باره چیست؟

در فرهنگ دینی این گونه روابط عاطفی و عاشقانه تنها در چهارچوب «ازدواج» تعـریف شده است؛ لـذا فـراتر از قلمـرو ازدواج، برقـراری این روابط دارای آسیب ها و آفت های گـوناگونی است که در ذیل به آن اشاره می شود:

1- این گونه روابط عاطفی یک حالت پیش رونده دارد، به گونه ای که اگر شروع شد قابل کنترل نیست. این دوستی ها با یک نگاه آغاز می شود و نگاه تبدیل به لبخند، لبخند تبدیل به سخن و گفتگو و گفتگو منجر به قرار و مدار و آن نیز به ملاقات حضوری صمیمانه و این گونه ملاقات ها به تماس بدنی و... کشیده خواهد شد. لذا قرآن کریم می فرماید: «وَلا تَقربوا الفواحش»،نزدیک فحشاء و گناه نشوید، زیرا نزدیک شدن همان و افتادن در دام شیطان هم همان.

2- در این گـونه روابط و دوستی های عاطفی اولین نقطه و مرکزی که آسیب می بیند دستگاه شناختی و تصمیم گیری انسان یعنی «عقل» و «اراده» است. اساساً عقلانیت و احساسات با یکدیگر ناسازگارند. چشم عقل در فضـای مِـه آلـود احسـاسـات نمی تـوانـد واقعیت هـا را ببیند؛ لـذا علی (ع) می فرماید: «دوست داشتن چیزی انسان را کور و کر می کند.»

حـال اگـر انسـان برای ازدواج این روابط عـاطفی را برقرار کند، به دلیل اینکه در فضـای عـاطفی و احسـاسی به این موضـوع نگاه می کند، نمی تواند نگاهی واقع بینانه و شناخت عمیق و صحیحی از طرف مقابل داشته باشد؛ لذا تجربه نشان داده این گونه دوستی ها اکثراً به ازدواج ختم نمی شود و آنهایی هم که به ازدواج منجر شده، غالباً پس از مدتی به طلاق کشیده شده است.

3- این گونه روابط معمولاً موجب دلبستگی و دل دادگی شدید خواهد شد، که این دل بستگی ها، موجب از بین رفتن تمرکز فکر و نیروهای ذهنی و ارادی است. از بین رفتن تمرکز باعث افت تحصیلی شدید خواهد شد و انسان را از فتح قله های دانش و نوآوری و خلاقیت باز خواهد داشت.

همچنین این دلدادگی ها باعث تضییع عمر گرانقدر که تنها سرمایه اصلی سعادت دنیا و آخرت ماست، می شود. باید دانست روزی این روابط عاطفی به سردی و افول خواهد انجامید و وصال به فراق تبدیل خواهد شد، لذا دوام و پایداری نخواهد داشت و شایسته نیست انسان به امر گذرا و بی ثبات دل ببندد.

عشق هایی کز پی رنگی بود  عشق نبود عاقبت ننگی بود

4- از دیگر آفت های این گونه روابط، احساس گناه و عذاب وجدان است که مانند خوره ای روح و روان انسان را فرسوده و متلاشی می کند.

5- اضطراب و تشویش خاطر، ترس و دلهره از دیگر آفت های این روابط است. اینکه انسان همواره ترس از آگاهی دیگران، روابط او با جنس مخالف را دارد و نیز ترس از رفتن آبرو و جایگاه اجتماعی انسان، موجب اضطراب و نگرانی او خواهد بود.

6- ضعف و سستی اراده، این گونه روابط پس از مدتی اراده و قدرت تصمیم گیـری و انجـام کـارهای بـزرگ و سرنـوشت ساز را از انسان سلب می کند.

7- غفلت از خداوند، از خود و از اهداف و برنامه های آینده و زندگی، از جمله دیگر آفت های این گونه روابط است. مهر و محبت خداوند و دوستان خدا تنها در دلی قرار می گیرد که جای اغیار و نامحرمان نشده باشد.

ای دلِ صد دِله دل یک دِله کن

  مهر دگران را ز دلِ خود یله کن

یکبار بیا بر در ما از اخلاص

  آنگاه اگر جواب نشنیدی گِله کن

8- در قـرآن کـریـم از ایـن گـونـه دوستی هـا نهـی شده است. قـرآن کـریم می فرماید: «وَلا متّخذات أخدان» و «وَلا متّخذی أخدان»، با کسانی ازدواج کنید که دوست پسر یا دوست دختر ندارند.