شعر از میلاد عرفان‌پور

ما امت حزب‌اللّهیم
دلداده‌ی روح‌اللّهیم

ما و همه شب یاد شهادت
ما و همه شب شوق زیارت 
ذکر لب ما نام حسین و
نقش دل ما مهر ولایت

با فاطمه هم‌پیمانیم
سرباز علی می‌مانیم

ما امت حزب‌اللّهیم
دلداده‌ی روح‌اللّهیم

***
خیبر شد و دشمن شده حیران
شد غیرت ما فاتح میدان
چشم دل عالم شده روشن
با روشنی خون شهیدان

ما با شهدا می‌مانیم
در کرب‌وبلا می‌مانیم

ما امت حزب‌اللّهیم
دلداده‌ی روح‌اللّهیم

***
سرگرم پریشانی خویشیم
خوکرده به حیرانی خویشیم
تا رؤیت روی گل نرگس
با یار خراسانی خویشیم

ما بر سر پیمان هستیم
در خیمه‌ی جانان هستیم

ما امت حزب‌اللّهیم
دلداده‌ی روح‌اللّهیم

اسرار طواف

یک. درس توحید و یکتا پرستی

حج‌گزارانی که از دور و نزدیک به مکه مشرف می‌شوند، در هر شرایطی بر گرد کعبه طواف کرده و آن را محور گردش خود قرار می‌دهند. این گردش مستمر -که در قالب طواف واجب و برترین عمل مستحب در مسجد الحرام انجام می‌گیرد- نماد نظام واحد جهان و احدیت پروردگار است: قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ.

گردش پروانه وار بر گرد کعبه، نفی همه ابعاد شرک و اقرار و اعتراف به احدیت ذات اقدس پروردگار است.

منظره طواف -که انسان‌هایی از نژادهای مختلف، فرهنگ های ‌‌های گوناگونو شکل‌های مختلف همه بر گرد یک نشانه می‌گردند- حقیقت توحید را تداعی می‌کند. اگر بنا باشد عینیت توحید در تصویری نشان داده شود، آن نقش «طواف» است. در روایات آمده است:

«کعبه چهار گوش است، چون بیت المعمور چنین است و کعبه برابر با بیت المعمور در آسمان‌ ها ‌ها است، و آن چهار ضلعی است؛ چون عرش دارای چهار ضلع است و بیت المعمور برابر عرش الهی است. عرش الهی نیز چهار گوش است؛ چون کلمات بنیادی دین چهار جمله است: سبحان الله، الحمدلله، لا اله الاالله الله و الله اکبر»⁽ علل شرایع، ج 2، ص 288.

این‌که حقیقت این برابری چیست: آیا مکانی است یا رتبی؛ بسیار سخن دارد؛ ولی ارتباط کعبه و چهار ضلع بودن آن با این چهار جمله، بسیار قابل توجّه است.

«سبحان الله»، نفی هر گونه نقص و کاستی از ذات اقدس الهی است.

«الحمدلله»، انتساب همه ستایش ها ‌ها به خداوند و روا بودن آن برای پروردگار یگانه است.

او صفات جمال را در خود دارد و برای هر گونه ستایش سزاوار است.

«لااله الاالله»، نفی هرمعبود در مرحله توحید نظری است؛ چرا که ذات دارای همه صفات کمال و مبرّا از هر گونه نقص و کاستی، تنها معبود شایستة هستی است و دومی ندارد.

«الله اکبر»، بیان توحید عملی است که گوینده هیچ چیز را از او بزرگتر نمی‌داند. از این رو مراعات حق او را از همه حقوق بالاتر دانسته و درمقام عمل نیز این حق را مراعات می‌کند.

هشت. پناهندگی به دامان رحمت الهی

طواف، پناهندگی به درگاه الهی و التجا به پیشگاه رحمت و لطف او است. در این مدار، او خواسته ها، دعاها و نیازهایش را صمیمانه و عاجزانه مطرح می‌سازد. تنها از او یاری می‌خواهد و دامان لطف و عنایت او را بهترین پناهگاه می‌داند. ملتزم به حریم عنایت او و پناهنده باب مرحمت او می‌شود. تنها به او التجا می‌کند و از مدار لطف و بخشندگی او خارج نمی نمی‌شود.

امام سجاد (علیه السلام) می‌فرماید: هربار که به در کعبه رسیدی، بر پیامبر او درود بفرست و در طواف بگو: خدایا! به تو نیاز دارم و بیمناک و پناهنده‌ام، نامم را عوض نکن و جسمم را تغییر مده. (اللهم انی الیک فقیر و انی خائف مستجیر<< الحج و العمرة فی الکتاب و السنه، ص 304، ح 536.<<

علاوه بر این طواف، مبارزه‌ای مداوم و خستگی ناپذیر با شیطان و شکستن زنجیر های ‌‌های اسارت و درماندگی است. طواف؛ یعنی پناهندگی به درگاه حضرت حق و استمداد از او، برای رهایی از وسوسه‌‌ها و توطئه های ‌‌های شوم شیاطین. امام سجاد (علیه السلام) هر گاه به حجر می‌رسید، سرش را بلند کرده، می‌گفت: «خدایا! به رحمت خود مرا وارد بهشت کن... شر فاسقان جن و انس و شرّ فاسقان عرب و عجم را از من دور ساز » (و ادرأ عنّی شرّ فسقة الجن و الانس66 . همان، ص 302، ح 534.

سیر معنوی و روحی در طواف و توجه وافر به مسائل عبادی و اخلاقی، نشانه مبارزة بی امان با شیاطین و دوری از گناهان و پلیدی‌ها است؛ به طوری که شیطان کمترین نفوذ را در طواف کنندگان دارد.

نه. حضور در جمع مسلمانان

طواف در عین حال که عبادتی فردی است؛ ولی با حضور در جمع گسترده مسلمانان صورت می‌گیرد و این نشان می‌دهد که حضور همه جانبه و با شکوه در جمع، عموماً مطلوب بوده و گوشه‌گیری و انزوا و فرد‌گرایی، مورد توجه دین نمی نیست.

در واقع شکوه و زیبایی این عبادت، با حضور همگانی و گسترده مسلمانان صد چندان می‌گردد و تسبیح و تنزیه الهی، با شور و اشتیاق هر چه بیشتر به جای آورده می‌شود. به همین جهت مطاف هیچ وقت خالی از جمعیت نمی نمی‌شود و عده‌ای همواره در حال طواف خانة خدا هستند؛ باشد که مورد لطف و عنایت حق تعالی قرار گیرند (ان الله یباهی بالطائفین) و به یقین نظر رحمت الهی به جمع مسلمانان، بیشتر و یقینی‌تر است.

دو. نمونه تشکیل امّت واحد

قرآن و آموزه های ‌‌های آن، مسلمانان را یک امت و یک پیکره می‌داند: إِنَّ هذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً واحِدَةً وَأَنَا رَبُّکُمْ فَاعْبُدُونِ. انبیاء (21)، آیه 97.

؛ از این رو هر گونه تفرق را ناپسند دانسته و مسلمانان را به ترک جدال های ‌‌های بی مورد فراخوانده است و با تکیه بر محور وحدت- که قرآن و سنت و رهنمودهای آن است- آنان را به تشکیل یک امت و مجموعه واحد دعوت کرده است.

طواف -که از مهمترین ارکان حج است و علاوه بر مقدار واجب، تکرار آن نیز مستحب است- الگویی از همزیستی و در کنار یکدیگر قرار گرفتن است. نژادها، رنگ ها، مذهب ها، سلیقه ها، فرهنگ ها ‌ها و... همه در چرخش طواف به حد اکثر همآهنگی می‌رسند و در عین تفاوت‌ها، در حرکتی هماهنگ و منظم، در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند.

از طواف می‌توان آموخت که مسلمانان از هر نژاد، قبیله، فرهنگ، ملیت و با هر سطح از برخورداری و... می‌توانند بر محور توحید و عبودیت خدای یگانه، در کنار هم قرار گیرند، و به صورت یکپارچه خود را در جهان مطرح سازند و آنچه را که مانع این همدلی و همراهی است، به کناری نهند

سه. ذکر و یاد الهی

یاد خدا، یکی از اهداف طواف است؛ پیامبر (صلی الله علیه وآله) فرمود: «و أمر بالحج و الطواف لاقامة

ذکر الله». آن حضرت یکی از اسرار وجوب طواف را به پاداشتن یاد خدا دانسته است؛ چون انسان با تکرار طواف و گردش به دور خانة او، یاد او را همیشه به پا می‌دارد. محج‍ة البیضاء، ج2، ص350

چهار. اعلام اطاعت و بندگی

سربازان به منظور اعلام آمادگی کامل، در برابر فرمانده کل رژه رفته و اطاعت از او را اعلام می‌کنند. طواف کنندگان نیز با طواف خود، بندگی و اطاعت از خداوند بزرگ را در خانه دوست، به وی و جهانیان اعلام می‌دارند.